Pece kaštel kod Malog Iđoša, sagradila je 1923. godine jedna od najbogatijih i najuglednijih porodica Pece Ferenca, na svojoj zemlji u ataru maloiđoškom. Kaštel je građen po uzoru na većinu vojvođanskih dvoraca s kraja 19. i početka 20. veka. Veliki ulazni trem sa mnogo stubova i svodova, velike prostrane sobe, hodnici, trpezarija, kule… Sve je bilo okruženo prelepim vrtom, u kome je negovano najlepše cveće, a sve to da bi u ovom predivnom ambijentu uživala njihova kći jedinica. Međutim, nakon useljenja, sreća nije dugo trajala. Devojčica se razbolela od upale pluća, koja se kod  dece tog uzrasta, u ono vreme teško lečila, pa je nakon kraće bolesti preminula. Nesrećni roditelji su je sahranili na groblju u Malom Iđošu (sada Zapadno groblje) i u spomen na svoju mezimicu na groblju podigli kapelu sa sjajnom belom kupolom, koja se vidi sa prozora kaštela, kako bi stalno mogli da gledaju u pravcu kćerkinog groba. Verovali su, valjda, da će time imati „vezu“ sa kćerkom i da će njihova zadužbina-kapela na Zapadnom groblju, čuvati sećanje na porodicu Pece i njihovu jedinicu.

Nakon završetka Drugog svetskog rata, starom Pece Ferencu je nacionalizacijom oduzet kaštel i stavljen u posed države, a u njemu se kratko vreme vršila obuka Crvenog krsta. Ubrzo je opusteo, stvari odnete, park uništen, a onda je građevina počela da propada i urušava se. Jedno vreme je postojala ideja da se restaurira i pretvori u restoran, ali se i od toga odustalo. Danas je od velelepnog kaštela ostao samo ulazni trem sa stepeništem i delovi kule koji gledaju prema kapeli na Zapadnom groblju. Kako nezvanično saznajemo posed je privatizovan i do njega se može doći samo preko oranice. Nažalost, ovako je skončala još jedna u nizu velelepnih građevina koje su nekada krasile plodnu vojvođansku ravnicu.

Tekst je objavljen u okviru projekta „Kulturno nasleđe kao putokaz”, koji je sufinansiran sredstvima Opštine Mali Iđoš. Stavovi izneti u podržanom medijskom projektu nužno ne izražavaju stavove organa koji je dodelio sredstva.